koralikami haftowane

Szmaragdowe co nieco

Dobrze mi się haftowało ten wisior. Miał być upominkiem dla przesympatycznej osoby, więc dużo w nim mojej radości z jego tworzenia. Elegancki, stonowany (na ile to możliwe przy tak migoczących materiałach), ale nie pozwalający przejść obok właścicielki obojętnie. Zdjęcia oczywiście robione w biegu, telefonem (kiedy ja się nauczę znajdować czas na porządną sesję swoich prac?), nie oddają pełni koloru szmaragdowych koralików i błysku srebrnych. Zawieszony na koralikowo-perłowym sznurze. Spodobał się:)

szklane koraliki Toho i Preciosa, perełki Swarovskiego,
barwione szkło i sztuczne, szare perły

Wygląda na to, że lubię turkus

Dawno, dawno, prawie rok temu, gdy jeszcze kawę piłam z mlekiem, rozpuszczając w niej kostka po kostce czekoladę, a w mojej szafie było dużo brązowych i morskich, turkusowych, akwamarynowych rzeczy - wymyśliłam sobie bransoletkę. Miała być smakowita i pasować
do wszystkiego. Tzn. do wszystkiego, co lubiłam wtedy nosić:)

 szklane koraliki Toho i dużo pereł

Znajomi dziwią się trochę, gdy mówię, że "siadłam i coś zrobiłam". "Jak to siadłaś i zrobiłaś?
Tak po prostu?". Ano, tak po prostu. Czasami zaczyna się od projektu, zmian na papierze, testowania kolorów, dobierania wielkości, 2 prototypów.. A czasem po prostu "siadam
i robię", jakby robiło się samo:)

Kawę piję teraz wyłącznie czarną, ale nadal mam w szafie dużo brązowych i morskich, turkusowych, akwamarynowych rzeczy.
I bransoletka nadal pasuje mi do wszystkiego:)


Koliber

To był upalny dzień, w zasadzie taki do siedzenia w cieniu, z oszronioną szklanką w dłoni. Taką pogodą zachwycone są chyba tylko kolibry. Zawsze chciałam  je zobaczyć na żywo, nie w ZOO, ale w parnym, tropikalnym lesie, pełnym zapachów i dźwięków. Oszałamiająco zwinne, kolorowe, migoczące w słońcu..

 szklane koraliki Toho, woskowany sznur, barwione szkło i sztuczne perły

Jin-Jang

Skończyłam wczoraj srebrno-szmaragdowy wisior (z intencją upominkową) i przypomniały mi się początki mojego koralikowego szaleństwa. I jedyne koralikowe kolczyki, które u mnie zostały i które noszone dają mi niesamowitą energię.

Pamiętam, że chciałam po prostu przetestować nową technikę, obłożyłam się filcem i koralikami i.. zaczęłam się całkiem dobrze bawić:) Jeszcze wtedy nić, a nie żyłka. Jeszcze obszywanie trochę nierówne.
Nie planowałam tego, co powstało. Zrobiły się jakby same, jakby tylko czekały gdzieś za rogiem na dogodny moment na pojawienie się i zawiśnięcie w moich uszach.
Już wiedziałam, że to początek prawdziwej przyjaźni;)

szklane koraliki Toho i Preciosa, perełki Swarovskiego
oraz co tam miałam pod ręką